แม้ชื่อตัวละครจะเยอะจะแยะชวนงง เฉพาะพระเอกก็มีหลายชื่อมากกก แต่ก็ไม่เหลือบ่ากว่าแรงจนเกินไป~อ่านได้!
แม้แต่ตนเองต้องแต่งเข้าสกุลเว่ยที่จงเกลียดสกุลเฉียวแทนพี่สาวนางก็ไม่หวาดหวั่นแต่อย่างใด
เนื้อเรื่องซีรีส์จีนปรปักษ์จำนนน่าติดตาม
สำหรับใครนะคะ ที่ไม่กล้าดูปรปักษ์จำนนเพราะกลัวหนิงเกอตาย ดูเถอะ เรื่องนี้หนิงเกอไม่ตายจ้า มันไม่มีอะไรให้พี่ต้องตาย ต่อให้ยมบาลให้พี่มันตาย พี่มันก็จะไปคิลยมบาลแทน พี่จะอยู่กับเมียกับเลี้ยงลูกจ้า
เป็นอีกเรื่องที่อ่านเพลินดีนะคะ พล็อตชิงบัลลังก์เข้มข้น ความรักเร่าร้อน และเหมาะมากกับคนอ่านที่ชอบพระเอกสายหื่นคลั่งรักและเกรงใจเมียค่ะ
เรื่องนี้ดราม่าหนักหน่อย เนื้อหาค่อนข้างกดดัน แต่พระเอกไม่ได้แค้นจนทำร้ายร่างกายนางเอก ตอนแรกก็อยู่กันแบบมันเป็นหน้าที่ นางเอกต้องพยายามไม่ให้พระเอกไม่พอใจ ส่วนพระเอกเพราะย่าสั่งมาเลยไม่ค่อยสนใจ แรกๆก็จะหน่วงๆแต่ก็เข้าใจได้ ตระกูลที่ทำให้ตัวเองต้องแบกศพพ่อกับพี่ชายตัวเองกลับบ้านคงให้ไปทำดีด้วยทันทีไม่ไหว
สวี่ฮูหยิน รับบทสำคัญเดินเรื่องตลอด
อ่านสนุกที่สุดก็เล่มสี่เลย เพราะมีเรื่องการศึกที่พระเอกกำลังรวบรวมแผ่นดิน มีการออกอุบาย มีอะไรต่างต่างนานาให้อ่าน ความสัมพันธ์พระนางเริ่มมีจุดขยับ แม้ไม่ได้ซาบซึ้งกินใจเท่าที่ควร แต่จุดเปลี่ยนก็ทำได้ดี เล่มสี่นี้จึงอ่านได้เร็วขึ้นเยอะ
รออ่านเรื่องนี้มาตั้งแต่ต้นปี คหสต เราว่าก็สนุกดีนะ เว่ยเซ่าทั้งบื้อ&ทื่อ แตน่ารักดี รออยู่ว่าเมื่อไหร่จะยอมรับกับตัวเองว่ารักหมานหมานซะที
นางเอกเรื่องนี้สวยล่มเมือง ฉลาด วางตัวดี และนิ่งมาก นิ่งจนเรายังไม่รู้ว่าเค้าเริ่มรักพระเอกตอนไหน แต่ก็เพราะแบบนี้ พระเอกจึงหลงรักหมดใจ ส่วนเนื้อเรื้องอื่นๆ การรบ สงคราม ความขัดแย้ง ก็น่าติดตาม เพิ่มให้พล็อตมีความเข้มข้นขึ้นนอกเหนือจากเรื่องความรักด้วย แต่โดยรวมก็ยังเป็นแนวสุขนิยมค่ะ
ยิ่งมองยิ่งตรงนิยาย สาวงามล่มเมืองที่สายตาฉ่ำวาวดูตัดพ้อออดอ้อน ขนาดเว่ยเซ่าเกลียดตระกูลนางเอกแทบตาย เจอหน้าแวบแรกยังติไม่ออก go right here สเปคชิบหายแต่ชิบหายละเมื่อกี้เผลอยิ้มเหรอเนี่ย ขนาดเว่ยเซ่าจะด่ากราดเชื้อหมาบ้าขึ้น ยัยหมานแค่ทำหน้าน่าสงสาร จากเขี้ยวจะงอกคือหดเลย
เรื่องนี้มีฉากสงคราม การแย่งชิงเมืองซึ่งก็ทำได้ดีและสอดคล้องกับการปูเรื่องความสัมพันธ์คู่พระนาง
พระเอกมีปมเรื่องความแค้นของครอบครัว สภาพจิตใจเลยไม่ค่อยโอเคเท่าไหร่ โชคดีที่มีท่านย่า และนางเอก จึงทำให้ผ่านปม ความเจ็บปวด นั้นมาได้
แต่เหตุใดเมื่อวันเวลาผ่านพ้นไป ท่าทีโอนอ่อนผ่อนตามของนางกลับไปขัดลูกกะตาท่านโหวเสียได้